Kerstmis in Frankrijk 2005

Kerstmis, het is en blijft toch wel een familie feest!
Verleden jaar waren we met de jaarwisseling in Frankrijk, nu gaan we daar de kerst vieren.
Mijn moeder gaat ook mee en slaapt de nacht ervoor al op Chris zijn kamer. Christophe is samen met z’n vriendin en haar familie naar de Dordogne vertrokken. Hij komt de laatste dag van het jaar pas weer terug.


Volledig bepakt en bezakt vertrekken we naar La Croix. Bij de allereerste bocht wordt Angel bedolven door alle boodschappen en cadeau’s. Ze gaat meteen staan en weet zich geen raad.
Als Ton stopt om toch maar even snel orde op zaken te stellen staat Angel precies met haar dikke poot het kerstbrood te pletten, er echt middenin. Het zal er niet minder om smaken.
De reis verloopt verder voorspoedig.
Vlak bij huis, inmiddels in La Croix dus, moet Ton wat hard remmen en schiet de koffer van mama onder Angel door. Het is geen gezicht, maar Angel zit nu op de koffer. Dat laatste stukje gaat niet helemaal zoals het moet, die koffer blijft maar schuiven. Gelukkig zijn we er bijna.
Morphee staat Angel al op te wachten en heeft er even moeite mee dat er ineens zoveel mensen tegelijk binnenkomen. Maar het ijs is al snel gebroken.
En Angel? Die heeft katten geroken.......die zich boven verstopt hebben.
De poezen van Franck-Olivier zijn minder bang en komen wel af en toe beneden kijken.
Alles verloopt verder naar wens, Angel gaat zelfs (na enig aandringen) ’s nachts mee de keldertrap af. Zij slaapt bij ons in de kelder, hebben de katten even vrijspel.
Mimi slaapt met Angel in de ene kelderkamer en wij in de andere. De deur staat op een kier en Angel duwt die met haar gewicht helemaal open om af en toe een dikke lik te komen brengen. Als ik haar beveel weer naar d’r plaats te gaan, dan doet ze dat netjes.
En ’s morgens bij het opstaan? Het lijkt even moeilijk, maar uiteindelijk loopt Angel zomaar achter mij aan die open keldertrap op. (En dat voor een hond die geen trap heeft leren lopen!)

Elke dag lopen we een eind in het bos van Compiegne, heerlijk!
Ton helpt Bernard met het kappen van bomen in de tuin. Tot hij een zwieper van een tak in z’n oog krijgt. Even op de plaats rust!
De ochtend van ons vertrek gaan we natuurlijk nog een keertje het bos in. Het heeft gesneeuwd en is behoorlijk koud. Vlak voor de ingang van ’t bos glijdt Nicolien uit en valt boven op haar rechter heup en rechterarm, welke nog niet zo lang geleden een gecomliceerde breuk had. Jeetje wat een schrik, ik zie ons direct al in het ZH zitten. Mama denkt ook al:”Ik moet blijven”. Maar gelukkig valt het mee. Tijdens de wandeling doe ik de hele weg Reiki op haar arm en als ze diezelfde middag nog bij de fysio is ziet het er al veel beter uit.

We hebben weer een erg gezellige kerst doorgebracht en zijn allemaal vreselijk verwend door de kerstman!
Ondanks het dikke pak sneeuw wat we plaatselijk op de Peage krijgen, hebben we een vlotte terugreis.

Klik op de titel voor de foto’s.