A team naar 't Spanderwoud

Kijk onze kanjers eens zitten, keurig op rij en zonder baasjes aan hun zij!!!

Een wandeling in het Spanderwoud, georganiseerd door Lex en z'n ANWB boekje.
Dat hebben we geweten!
Het A-team op avontuur, kunnen we beter zeggen. Tja, dat er af en toe een bewegwijzering ontbreekt mag de pret niet drukken, maar dat we daardoor toch verdwalen?
Gelukkig heeft Lex een grote rugzak met wel 4 liter water bij zich, hij is dus heel goed voorbereid. Maar omdat het zo zwaar is wordt het water al snel verdeeld onder de honden.
Die hebben er geen moeite mee.
Gelukkig hebben Geoff en Sasja ook nog de nodige dorstlessers bij zich, dus omkomen van de dorst doen we niet. Ton en Lex debatteren samen over de route en lezen meerdere malen de ANWB instrukties. Toch komen ze er niet helemaal uit. De honden vermaken zich prima en wij ook. Het is goed warm, maar onder het zware bladerdak hebben we er niet echt heel veel last van. Wandelen en kletsen, er is altijd wel weer genoeg te vertellen. De honden kletsen vrolijk mee.
Djarré kan als beste poseren en laat dat dan ook direct zien als we bij een bunker aankomen.

Alle 3 de meiden gaan staan ofdat ze volleerde mannequins zijn en de 2 mannen? Die laten verstek gaan, ziet er toch wel gevaarlijk uit, daar bovenop die bunker!

Omdat Ton en ik op tijd weer huiswaards moeten keren om Mimi bij Schiphol te halen en we met zoeken toch wel de nodige tijd zijn kwijt geraakt, heeft Ton het wel gezien. "Kom op Mar, we nemen de korte route terug". Maar de langere route belooft een waterpartij. Die willen we onze honden natuurlijk niet onthouden. Ik beloof dat we nog 10 minuten doorzoeken en als we dan nog geen water hebben gevonden, we terug gaan. Zo gezegd zo gedaan. Ik loop voorop en het lijkt de avondvierdaagse wel. Daar werd me ook altijd al verweten dat ik veel te snel loop. Korte beentjes en een ferme pas. Dat de speurneuzen beter ruiken dan wij hebben we al snel in de gaten: ineens zitten Cassy en Djarré in een heuse modderpoel. Te vies om aan te zien en in deze hitte halen wij wel onze neus op. Toch maar snel doorlopen naar de echte vijver dan. En niet meer op de tijd letten.

Ja hoor, daar belanden we eindelijk bij een Blue Lagoon. De honden spetteren er vrolijk op los, hun dag kan niet eer stuk. Wat zwemmen, spelen en stokken vangen. Diesel, Djarré en Cassy hebben zo te zien al aardig wat zwemdiploma's. Angel niet, die heeft nog niet eens haar A gehaald en blijft netjes met haar poten op de vaste bodem, geen centimeter dieper.

Uiteindelijk krijgt Ton het toch benauwd, we moeten nog terug en straks staat dochterlief al te wachten. Ton rolt in z'n snelheid nog een keertje de berg af, bijna de vieze sloot in. Ik hoor het flink knakken, maar gelukkig kan hij nog lopen. En dan zijn we weer de weg kwijt! Welke kant moeten we nu op, toch niet weer langs die hele waterpartij terug? Hier hebben we toch al gelopen? We weten het niet meer. De weg wordt meerdere malen gevraagd en we besluiten het zekere voor het onzekere te nemen:

We gaan een stukje buitenom. Over de weg, gaat sneller en is toch wel veiliger. En wat doe je als je geen riem voor je hond bij je hebt? Juist, Rene en Albert ontdoen hun broek van broekriem (langzaamaan zakt hun de broek op de knieen) en zo kunnen zij ook Djarré en Cassy aanlijnen. Caro kijkt zeer zeker vanuit het hiernamaals met een hele dikke glimlach mee. Met hem erbij was dit mooi niet gelukt!

Ton heeft er flink de pas in. Hij loop ver voorop. Inmiddels krijg ik een sms van dochterlief: hoera, het vliegtuig heeft vertraging, we hebben nog even respijt. Moe maar geweldig voldaan komen we uiteindelijk weer bij de auto's aan. Deze route is leuk, die gaan we nog een keertje doen, maar dan helemaal goed! Het was me het avontuur wel!

Rene en Albert hebben nog een prachtige jerrycan vol koud vocht en de honden lebberen er even flink op los. Wij ook trouwens!

Klik op de titel om mee te genieten van onze foto's

Ook op Of DRACC's Clan staat een prachtig verslag met geweldige foto's.