Joyeux Pâques

“Joyeux Pâques”, zeggen de Fransen.
Het paasweekeind komt eraan en wat gaan we doen? Thuisblijven of naar onze familie Franrkijk en daar de pasen doorbrengen.Wij kiezen voor het laatste. M’n moeder en Angel gaan mee.

Goede vrijdag, het zal wel druk zijn op de wegen.
Een laatste rondje park terwijl Ton de auto pakt. Een korte lunch en dan vertrekken we vroeg in de middag met volbepakte auto naar La Douce France. Angel helemaal achterin, naast de weekeindtassen. Deze keer zo netjes gepakt dat niet bij de eerste de beste bocht alles bovenop haar rolt. Moedertje heerlijk met de benen gestrekt op de achterbank.
Het is druk onderweg, hollen of stilstaan. Altijd weer een beetje gaar komen we in La Croix aan.

Morphee en Angel zijn aardig aan elkaar gewaagd. Het kleinere, al wat oudere Franse vuilnisbakje danst er vrolijk op los als de honden buiten in de tuin samen spelen. Ze kennen elkaar wel en kunnen lekker rennen samen. Soms is Angel iets te enthousiast en dat laat Morphee dan wel merken.

Omdat het nog licht is gaan mijn moeder en ik ‘s avonds toch nog even met de honden naar het bos. “Grand bois de Compiegne” staat er vooraan het bos. We nemen alleen maar het rechte pad tot aan de wegwijzers, zodat we er zeker van zijn dat we niet kunnen verdwalen. M’n zus kent het bos op haar duimpje, maar loopt nu net even niet mee en het zal niet de 1ste keer zijn dat we door de gendarmerie worden teruggebracht omdat we de weg kwijt zijn.
De honden rennen er samen heerlijk op los.
Als we teruglopen valt de schemering in en is het ineens heel erg donker. Gelukkig zijn we dan net op tijd aan de rand van het grote bos en keren we zonder ongelukken huiswaards.

En ’s nachts slapen Ton en ik weer in de kelder, met onze zwarte harige dame.
Angel, die geen trappen loopt, komt me even onwennig achterna de open houten trap af naar beneden. Dit is ze dus nog niet verleerd. Ze blijft ’s nachts bij ons in de kelder om de 4 poezen van m’n zus even vrijspel te geven.
Die nacht duwt Angel een paar keer met haar neus de deur van de slaapkamer open om ons een heerlijke dikke natte lebber in het gezicht te geven. Maar gelukkig kruipt ze niet op bed en slaapt ze toch weer verder op haar eigen kleed.

Zaterdag gaan we zowel ‘s morgens als ‘s middags een flink eind het bos in. Morphee, die nog steeds niet helemaal in orde is, loopt wel vrolijk mee. We lopen heel wat kilometers af.
’s Avonds regent het gestaag en als we naar het ‘vreugde vuur’ bij de kerk gaan kijken worden we aardig nat. Angel heeft er totaal geen last van.



“Joyeux Pâques”, zeggen we zondag.
Voordat we het bos in gaan worden we gebeld door onze middelste zus in Nederland. De bevalling van haar schoondochter is begonnen. Spannend, dat wordt een paaskindje! Als we terug komen van een hele grote wandeling is Mette geboren. Een heel klein meisje. En onze zus is voor de 3de keer oma geworden. Geweldig, alles is goed gegaan en de bevalling was snel en vrijwel probleemloos. Dubbel paasfeest wat we uitgebreid vieren!
Laat in de middag komen alle neven met aanhang langs. De oudste neemt ook z’n 3 katten mee. Angel heeft het maar druk met het ‘spotten’ van katten. Vanille, Canelle en Arthur blijven sinds we zijn aangekomen braaf en veilig boven. Oude Drop, de patriarch van de familie loopt wel buiten rond en komt af en toe heel voorzichtig naar binnen. Als Franck-Olivier zijn poezen buiten los laat, kan Angel zich natuurlijk even niet inhouden. Snel verstoppen Ether, Absinth en Nemo zich achter de houtblokken in de tuin. Later zit Ether veilig boven op het dak van het houten kinderhuisje te eten. Angel heeft het er echt druk mee, want Nemo is niet bang en komt doorlopend even in de huiskamer kijken.
Kan niet anders zeggen dan dat ik echt trots ben op mijn hondje. Ze blijft tijdens de hele lange Franse maaltijd zo netjes op haar kleed liggen, zelfs als af en toe Nemo om de hoek komt kijken, dat het iedereen wel op valt. Wat een keurige rustige hond, wordt er steeds gezegd. Heerlijk! Zo blijven we tenminste welkom!

Maandagmorgen lopen we nogmaals een heerlijke lange wandeling in het grote bos en als m’n zus haar stappenteller controleert hebben we er ruim 25 km op zitten.
Ook ons moedertje van bijna 80 jaar heeft het prima bij gehouden.
Na een uitgebreid middagmaal vertrekken we weer richting huis.
Er is in Nederland nogal wat wijn besteld, of we een aantal dozen mee kunnen nemen?
Nou, Ton denkt dat dat wel gaat. Angel moet dus nu de achterbak delen met een groot aantal Franse wijn, wat boodschappen en onze weekeindtassen. Eigenlijk ligt ze toch niet helemaal rustig. Die wijn rammelt af en toe en omdat de dozen glad zijn glijden ze ook wel makkelijk..
Dat heeft ze dus geweten. Twee keer wordt ze bijna bedolven, we moeten onderweg dus ook een paar keer stoppen om de boel op orde te brengen. Arme Angel en ze drinkt niet eens wijn.

Moe, voldaan en ook weer een beetje gaar komen we ’s avonds thuis. De jongste neef komt samen met z’n vriendin achter ons aan. Zij logeren gezellig een aantal dagen bij ons moedertje. En zo kunnen we mooi afspreken om met elkaar naar Utrecht te gaan. Op kraamvisite.
We hebben genoten van dit korte paasweekeind.

Klik op de titel voor een aantal paasfoto’s in La Douce France.