Met Janice naar ‘t Valkenburgse Meer

Omdat Suzanne niet lekker is en daardoor maar kleine stukjes met Janice kan lopen, besluit ik Janice op te halen voor een langere wandeling aan het Valkenburgse meer.
Zo gezegd, zo gedaan: Angel en ik tuffen met ’t autootje naar Valkenburg.

Als ik Janice thuis afhaal, blijft Angel netjes in de auto wachten.
En Janice? Nog nooit een hond zo blij zien springen en dansen.
Buiten bij de auto springt ze van blijdschap omhoog om helemaal 100% gedraaid zittend neer te komen en zo opnieuw te ‘dansen’. Wat een acrobatiek! Moet zeggen dat me de tranen in de ogen schieten.
Als Angel Janice ziet, wordt ze helemaal wild. Samen nemen de honden de hele achterbank en achterbak in gebruik, maar goed dat de halve achterbank plat ligt. Tja, groot genoeg die Ka, maar met 2 van deze grote honden....
Bij Janice vandaan is het niet zo ver naar het Valkenburgse meer en we parkeren helemaal achteraan op de parkeerplaats van de Kwamtum. Aan de andere kant van het meer dus.
Stil is het vandaag, geen kip te zien. Wel makkelijk zo, nu Angel loops is.
En wat een heerlijke ruimte om hier je hond uit te laten. Een groot stuk groene weide met af en toe een zandafgang naar het water.

Angel gedraagt zich trouwens wel erg 'hoog' in rang bij Janice, of is het gewoon dominant gedrag?
Ze heeft eigenlijk alleen maar oog voor Janice met, zodra ze de kans krijgt, haar kop over Janice d'r nek/rug heen geplakt. Zo rennen ze zij aan zij. Moet ik nu ingrijpen of niet? Janice probeert er onderuit te komen, maar dat lukt niet altijd en zo rennen ze dan weer verder. Als Janice op haar rug gaat dan staat Angel er boven en duwt heel ‘enthousiast’ af en toe met de neus in Janice haar nek. Zonder enig geluid te maken. Ik stoor me er wel aan, vooral als er een toeschouwer komt, die helemaal weg is van Angel (“wat is dat voor een ras? Oohh ik heb altijd Duitse Herders gehad, maar vind dit nog veel mooier!..... Nu zou ik toch maar ingrijpen hoor!”)
Dus heb ik Angel een grote mond gegeven en is het even over. Om vlak daarna weer opnieuw gefixeerd te zijn op Janice. Ze doet dit met meer labradors en verdorie, een aantal Labrador reuen in De Paauw laten het allemaal toe. Zijn die labradors nu zoveel lager in rang? Ik weet het niet. Janice schijnt er niet echt ‘last’ van te hebben en gaat onverstoorbaar verder met het zoeken naar stokken en ballen. Voorheen, als we afspraken voor een wandeling en ze ons aan de andere kant van het meer speurde, dan zag je haar ineens dansen en springen van blijdschap, net een hinde, zo koddig!
Als Angel de stok, die Janice eerder had, heeft afgepakt blijkt ze toch de ‘baas’ te zijn. Janice probeert hem in elk geval niet terug te pakken, durft er eigenlijk niet eens meer aan te komen. Totdat Angel de stok vergeet, dan komt Janice er snel mee aangelopen, om hem uiteindelijk netjes aan Angel terug te geven als zij erom ‘vraagt’. Wat een hondentaal gaat hier over en weer!

Klik op de titel om mee te genieten van de winterkoude zonnige foto’s!