Clickeren bij KC Rijnland

Een "clicker" is een plastic hulsje waarin een reepje metaal zit. Wanneer je met je duim op dit "reepje" drukt, klinkt er een metalen "click", vandaar de naam Clicker!
Ik probeer aan Angel duidelijk te maken welk gedrag ik aan haar wil leren, door te "clicken" precies op het moment dat zij het voor mij gewenste gedrag vertoont.

Bij Tjop hebben we al geoefend met de clicker en daarbij hebben we als handleiding het boekje van Karen Pryor, ‘een hond en een dolfijn’ gebruikt.
En thuis oefenen zonder al te duidelijke instructies is het toch wel moeilijk, leer je je hond nu op het juiste moment het goede gedrag aan? De clicker verdwijnt even in de kast.

En nu is Kynologenvereiniging Rijnland gestart met een clicker cursus. Hoogst interessant!
Daar hebben Angel en ik wel oren naar.

De 1ste trainingsavond snellen Angel en ik zo enthousiast naar Leiden dat ik helemaal Angel haar riem vergeet. Pas als we op het terrein aankomen merk ik dat haar riem nog thuis ligt. Ik besluit eerst maar even te gaan kijken. Margreet, de cursusleidster wil me wel een riem lenen en tovert er eentje uit haar auto. Dus toch meteen mee trainen. Angel uit de auto gehaald en daar gaan we dan. Ik merk dat Angel nog steeds graag om zich heen kijkt naar alle andere honden die in de verte trainen. De vereiniging heeft een grote grasmat tot z’n beschikking, waarbij er op veel meer plaatsen een training gegeven wordt.
Ook de honden die mee doen aan het clickeren zijn interessant. Vooral Pippie, de Jack Russel waarmee Angel in een ver verleden de puppycursus mee heeft gedaan.
Angel is af en toe afgeleid en schiet dan dol enthousiast naar voren, waarbij ze mij bijna lanceert. Ik heb het handvat van de riem om mijn linkerarm en tjee, daar zit, als ik later thuis ben, een rode striem en al snel blijkt m’n onderarm behoorlijk opgezet te zijn. Een beetje beurs? Door de smalle leren riem staan de blaren bijna in m’n handen.
Ik moet het voor Angel dus nog leuker maken.

De 2de training heb ik een beter plan: De riem gaat met een buiktas vast om m’n middel. Zo moet ze meteen 50 kg omver trekken, gaat vast veel beter. We hebben lekker geoefend en ik snak naar een nieuwe uitdaging, met heel veel stukjes Rodi worst in m’n zak!
Het is heel erg koud en vriest dat het kraakt. We blijven lekker bezig en het gaat heel leuk.
Tot Angel toch weer eens in een onbewaakt moment weg schiet en mij zomaar ter aarde doet storten. Bovenop die harde bevroren grond. Voor de ‘kijkers’ moet het er wel komisch uit hebben gezien. Gelukkig valt het mee. Hond losgebroken door de kapotte buikriem, de muis van m’n linkerhand wat bezeerd en m’n linkerschouder een beetje beurs. Er het hele weekeind last van gehad. Ach... we leren gewoon verder. Mij krijg je niet klein.

Thuis oefenen we vrolijk verder, daar is weinig tot geen afleiding, gaat perfect. Kijk maar hoe Angel snel en geconcentreerd m'n linkerhand wil raken! Op naar komende vrijdag, wat staat ons dan weer te wachten.......

Als je op de titel 'clickt' dan komt het album met clickerfoto's in beeld.