De Prinsessetuin in Park De Paauw

Een van de eigenaren van park De Paauw was Prins Frederik der Nederlanden. Prins Frederik (1797 – 1881) was de tweede zoon van koning Willem I. Prins Frederik liet het huis na aankoop verbouwen, waarbij onder meer de balzaal, nu dus de huidige raadzaal, ontstond. De Prins noemde het landgoed De Paauw en betrok het met zijn gezin.
De overige landgoederen, die deel uitmaakten van de Horsten werden gekocht door de toenmalige koningin Wilhelmina.
Links van het landhuis De Paauw, ook wel het oude Raadhuis genoemd, werd een prachtige besloten rozentuin geschapen.
Oorspronkelijk werd deze tuin de Prinsessetuin genoemd. In de tuin staat een fraai tempeltje met een Victoriabeeld, die het vredige karakter van de tuin benadrukt. Maar ook achter het oude Raadhuis De Paauw is een fraai park gehandhaafd, al is het park lang zo groot niet meer als in de tijd toen Prins Frederik hier met zijn gezin woonde.
Er zijn in het park nog meer beelden opgesteld, die men tijdens een wandeling te zien krijgt.
De meest indrukwekkende zijn wel de twee marmeren leeuwen met de paardendrinkbak, die zijn geplaatst voor de voorgevel van het oude Raadhuis De Paauw.

Deze beelden groep werd omstreeks 1850 door de Russische tsaar Alexander II aan Prins Frederik geschonken. Het park is opengesteld voor het publiek. De Paauw fungeert nu als bestuurscentrum, zodat er niet alleen gemeenteraadsvergaderingen kunnen worden gehouden, maar ook op stijlvolle wijze huwelijken kunnen worden gesloten en recepties kunnen worden gehouden.
Het gemeentehuis is gelegen aan de Rijksstraatweg te Wassenaar.
--------------------------------------
Bijna dagelijks wandelen Angel en ik in De Paauw. Nu de dagen gaan lengen lopen we vaak tegen zessen een tweede rondje en zijn dan net voor of tijdens de schemering weer thuis.De lampjes aan Angel’s halsband hoeven ook niet altijd meer om.
Heerlijk, het voorjaar komt eraan. De vogels schetteren dat het een lust is en hier in het park wordt het drukker en drukker. Hoewel, juist zo rond zessen lopen we daar vaak heerlijk met z’n tweeen, samen te meimeren.

Links van het oude Raadhuis De Paauw is dus de Prinsessetuin aangelegd.
Verboden voor honden, staat er op een bordje aan de ingang van deze tuin. Was er dan ook nog nooit geweest.
Met regelmaat wordt die tuin gebruikt voor foto reportages van bruidsparen.
Je moet er toch niet aan denken dat er een bruidje uit die tuin te voorschijn komt en je hond, met grote natte bemodderde poten, enthousiast tegen haar op springt? Ik heb me laten vertellen dat dit ook echt een keer is gebeurd. Het lot niet tarten, dus die tuin wordt door mij gemeden.
Eén keertje schrik ik met rot als er inderdaad, met flink wat geritsel, een stel uit de struiken tevoorschijn komt, met fotograaf erachteraan. Angel spitst haar oren en rent er vrolijk op af. Ik kan haar net op tijd afleiden. Want stel je voor.........
Met kloppend hart zijn we snel de andere kant op gelopen.

En dan, of er aan me getrokken wordt, neem ik toch een kijkje in die tuin. Verhip....aan het eind staat er een klein tempeltje met een prachtig beeld van een engel. Een engel?
Dat gaan we toch van dichtbij bekijken, verboden of niet.
Samen met Angel aangelijnd bekijken we de tuin en ik besluit de volgende dag terug te komen met foto toestel.
Die middag komen we de Duitse Herder Victor tegen en maak ik een paar foto’s, ook bij dit prachtige Victoriabeeld. Maar het is nogal bewolkt, de foto’s worden te donker.
De dag daarop schijnt de zon volop. Yes, we proberen het opnieuw.
En zo maak ik samen met mijn zwarte (B)engel een hele reportage van een prachtige engel.

Klik op de titel voor deze engelenfoto’s

Ringtraining

Kynologenvereniging Rijnland heeft een groot assortiment cursussen.
Clickerles, een heel scala aan gehoorzaamheidstrainingen, ringtraining, etc. etc.
Elke 2 weken is er een mogelijkheid tot het ‘lopen’ van een ringtraining in “Ons Huis”. Deze lokatie beschikt over een mooie grote zaal. De ringtraining wordt gegeven door zowel Leni als Therese.

Ik stel me voor wat er zoal gaat gebeuren, maar toch...
Die 1ste keer stap ik met kloppend hart naar binnen. “Zou Angel me direct omver trekken bij het zien van al die andere honden? Moet ik alleen maar corrigeren en sjorren?”
Je weet het nooit en ik maak niet meer de fout te denken dat we dit samen wel even zullen doen.
Angel kijkt wat verbaasd rond en gaat keurig naast me zitten tijdens het voorstellen en invullen van de nodige papieren. We zijn wat vroeg voor de training met de laatste groep en kunnen mooi even kijken hoe de andere groep het doet.
Netjes in de rij een rondje lopen, voor sommigen in draf want dan kan het ‘gangwerk’ zo goed bekeken worden. Het ziet er in elk geval heel ontspannen uit.

Dan zijn wij aan de beurt. Onze groep heeft een mooie verscheidenheid aan rassen. Angel lijkt wel een pup tussen een zwarte Bouvier en een Sint Bernard. Er lopen ook Spaniels en een StaffordShire Bull-Terrier.
Tot mijn grote verbazing blijft Angel keurig netjes staan tijdens deze les. Ze loopt netjes mee en als we aan de beurt zijn laat ze zich betasten door eerst Leni en later Therese. Ook de tanden worden keurig getoond, had wat dit laatste betreft ook niet anders verwacht, maar toch....
We krijgen tips hoe we moeten lopen, hoe Angel nu wel of niet moet staan (achterpoten recht) en mogen samen in de zaal een driehoek op tempo lopen. Daarna samen nog eens een recht stuk in ‘draf’ zodat het gangwerk echt goed bekeken kan worden.
Tijdens het wachten en aansluiten in de rij blijft Angel opnieuw keurig staan.
De ‘keurmeester’ zou eens uit een ooghoek zien dat je hond staat te klieren.
Angel geeft daar absoluut geen aanleiding toe en heeft een vol uur netjes staan wachten.
Fantastisch, wat ben ik weer trots op mijn kanjer.


De 2de les kom ik helaas iets te laat, heb me vergist in de aanvangstijd en dacht zelf keurig op tijd te zijn. We kunnen gelukkig meteen achter aansluiten en Angel blijft wederom een vol uur netjes naast of voor me staan. Geen getrek en geen geklier. Heerlijk, al die cursussen leveren nu echt iets op! Voor ons in de rij staat deze keer een prachtige Duitse Dog, die ons af en toe besnuffeld. Angel verblikt of verbloosd niet.
Tijdens ons ‘loopje’ krijg ik tips hoe ik haar riem beter kan vasthouden zodat ze iets voor mij loopt en daardoor natuurlijk beter op valt. Dat gaan we thuis zeker oefenen.
Therese maakt op mijn verzoek een paar foto’s van ons, voor in het dagboek.

Met een dikke glimlach keren we huiswaards. Ik heb weer genoten. Het was een zeer vruchtbare en leuke avond samen!
Met dank aan Leni en Therese voor hun toewijding!

Klik op de titel voor de bijbehorende foto's

ODH wandeling in Zeewolde

Vroeg uit de veren want er staat weer een ODH wandeling op het program.
Een nieuwschierige blik naar buiten leert dat het er grijs en bewolkt uit ziet. Maar geen druppels te zien gelukkig.
Een kort rondje met Angel, samen ontbijten en de auto klaar maken voor vertrek.
Zakdoekje om en daar gaan we weer. Op naar Zeewolde.
De vergeten handdoek van Rene en Albert ligt al achter in de auto klaar.
Baasjes van Oscar en Rajan hebben deze keer de wandeling georganiseerd.
Na een vlotte reis, waarbij we maar een klein stukje omrijden omdat ik als begeleider weer eens niet oplet, komen we bij het Erkemederstrand aan.
Het dikke wolkendek wordt al dunner en dunner, soms komt er zelfs een spoortje zon doorheen. Weergoden...bedankt!
Jolanda en Leo de baasjes van Rajan en Sonja en Dick de baasjes van Oscar zijn er al. Er staat zelfs koffie en thee klaar! Een heleboel baasjes worden herkend en begroet.

Ja, zelfs de honden ga je al makkelijker herkennen.Grote zwarte Oscar met een blauwe halsband, Rajan altijd met stok, zwarte Kajo met zwarte halsband met randje, Caro, Cassy en Djarré altijd wel bij elkaar in de buurt en alledrie een blauwe penning. Boy, de grote broer van Angel herken je ook meteen. Shinji, net een stevige zwarte beer met rechtopstaande oren. Halfzus Robin is er ook, net zo slank en fier als Angel. En zwarte Kris, wat heeft hij een mooie ‘tatoo’ op z’n tong. Het lijkt wel een klavertje 4! Een tong van geluk!
Leuk om Didier en Enjoy met hun baasjes in levende lijve te zien en te spreken. En Chintau met zijn baasjes. Kes is er met Marjan. Eigenlijk teveel om allemaal op te noemen....
En natuurlijk niet te vergeten.....die kleine broer en zus uit het B-nest van Marjan.
Zwarte Bold en zwarte Jenna, wat zijn ze nog klein en zacht. Zo schattig, echt poepies die twee zwarte beertjes met al rechtopstaande oren. Zo zag Angel er ook eens uit. Oei, wat groeit dat toch hard. Over hard groeien gesproken....Cliff is met Karin en Jan meegekomen uit Duitsland. Een echte grote volle Duitse Herder langhaar en net 1 jaar oud. Hij was eens een heel klein schriel herdertje. Wat een imposante hond is hij geworden. Zeker van roedelgenoot Sultan (papa van Angel) afgekeken?

Ach..... alle honden en baasjes zijn leuk en allemaal hebben we maar één passie, onze Oud Duitse Herder.

Kijk Angel en Djarré eens samen: Een heuse zwarte tweeling, zelfs met hun voorpoten staan ze gelijk! Wat een span.

Albert wil Angel wel even lenen, hij is helemaal gevallen voor zwart! En zeg nu zelf, ze zijn ook wel heel mooi, deze dames van Marjan's meute.

De puppen blijven bij het Paviljoen ‘de Jutter’ en de grote honden gaan lekker een heel eind lopen. Lopen?.... lopen.... rennen en jagen is wat ze doen.
Angel, die normaliter altijd wel een slachtoffer vindt om aan vast te ‘plakken’ is nu zelf het slachtoffer. Oscar heeft z’n zinnen op haar gezet! Die prachtige grote Oscar wijkt niet van haar zijde. Goede keus Oscar! Maar helaas, halfbroer en halfzus gaat niet op, die paar pogingen haar te bespringen lopen gelukkig op niets uit. Soms bemoeit broer Boy zich ermee, soms zit Robin ertussen, want Angel kent haar en zoekt haar ook steeds op.
Het Erkemederstrand is geen strand zonder water en zand, nee hoor, de honden nemen met regelmaat een duik in het meer. Wat een prachtige omgeving!

Aan het eind van de wandeling komt iedereen bij elkaar bij het strandpaviljoen ‘de Jutter’.

Angel mag mooi poseren naast de imposante Cliff. Wat een beauty! Zou het ooit wat worden tussen die twee? Angel aan hem uithuwelijken? Hoeveel bedraagt de bruidsschat?
Ik houd het heel stiekum in mijn achterhoofd. Cliff staat echt nog steeds bovenaan in Angel haar balboekje genoteerd als begeleider bij het debutantenbal!!

We hebben echt weer volop genoten.
Dick, Sonja, Leo en Jolanda, bedankt voor deze weer heerlijke middag!
Jullie hebben het prima georganiseerd.

In de auto op weg naar huis, valt niet alleen Angel in slaap. Pas bij Sassenheim word ik wakker, helemaal ‘rozig’ komen we thuis. Waar het koud, mistig en zwaar bewolkt is. En achterin de auto ligt nog een handdoek..... van Caro, Cassy en Djarré.

Klik op de titel voor nog veel meer mooie foto's

Scheveningse ODH wandeling

“Had ik nu maar mijn lange waxjas aangedaan!” Zo heb ik vele malen gedacht.
Gelukkig doet de hoed op mijn hoofd goed dienst, want ik heb nog steeds geen ruitenwissers voor mijn bril aangeschaft en nu blijft mijn bril gelukkig droog genoeg om iedereen nog te kunnen onderscheiden. En dan praat ik maar niet over die vele regendruppels aan je neus....
Uitgelaten rennen onze honden over het Scheveningse strand. Zij hebben totaal geen last van wind en regen.
Wat een passie stralen zij uit!

Angel heeft al snel haar zus Djarré en broer Harley gevonden. Zij zoeken elkaar toch altijd weer op. Ook Kajo vindt ze heel erg leuk en blijft ze op de voet volgen.
En heel regelmatig komt ze even langs voor een aaitje of klein ‘snoepje’.
De heenweg richting de pier hebben we nog de wind in de rug. Makkelijk lopen en zo krijgt alleen je achterkant het een beetje te verduren.
Halverwege gaan de puppen en jonge honden terug richting haven, zij mogen immers nog niet zo lang in het mulle zand.

Wij lopen stoer verder, regen of geen regen.
Gezellig pratend met de een of ander.Harry van het forum in levende lijve ontmoet en gehoord hoe ik nu echt z’n naam moet uitspreken. Elke keer weer leer je meer mensen kennen, met allen hetzelfde doel: Onze Oud Duitse Herder.
Onder de pier schuilen we even en wachten we op elkaar.
Natuurlijk moet je wel opletten dat je niet teveel wind vangt, je raakt of je hoed kwijt of je plu vliegt de lucht in en sterft een hele snelle dood.
En dan ploeteren we terug naar de haven dwars door de storm heen.
Ton loopt samen Frits en de honden Angel en Kajo tegen de boulevard aan terug naar het begin. Duidelijk minder wind en zo denken ze minder nat te worden.

Wij lopen dwars over het strand, voorover gebogen in de westenwind. Groepjes en kluitjes bij elkaar ploeterend.
De druppels kleven aan ons gezicht en rollen van onze neus af. Lang leve mijn hoed!
Hoewel, geen verkeerde beweging maken, anders ben ik hem echt kwijt en belandt hij zomaar in de golven. Wat een natuurgeweld. Prachtig!
De boekpijpen plakken aan de benen en iedereen raakt langzaamaan een beetje bevroren. Volgens mij hebben we de terugweg toch wel een beetje in de versnelling gelopen.
Foto’s maken gaat behoorlijk lastig, met verkleumde vingers en zand en regen wervelend om je heen. Ik heb in elk geval nog niet eerder zo weinig foto’s gemaakt.
De honden deert het niet, die dartelen vrolijk verder ofdat het een prachtige zonnige dag is.

En dat was het ook:
Ondanks dat de weergoden ons vanmiddag helemaal niet goed gezind waren, heb ik weer volop genoten.
Saskia en Andre, bedankt voor de organisatie, het was als vanouds:
Het was weer TOP!

Vlak bij huis en nog nooit zo verkleumd geweest.
Thuis warmen we al snel op: Albert en Rene in de joggingbroeken van Christophe.
Djarré, Cassy en Caro hebben in no time hun plek hier gevonden.
De veranda en het 1ste stuk achtertuin wordt besnuffeld.

In het 2de stuk tuin rennen Djarré en Angel oneerbiedig een paar rondjes over het graf van Bo.
Caro vindt binnen meteen het schapenvachtje in de shouw en droomt heerlijk weg van opnieuw een onuitwisbare middag!

Klik op de titel voor een paar stormachtige foto’s.

Landelijk buiten

Zolang Angel nog loops is, gaan we natuurlijk niet naar De Paauw. Al die loslopende reuen, da’s niet leuk voor Angel, niet leuk voor al haar mannelijke vriendjes en al helemaal niet leuk voor de baasjes, die misschien hun (jonge) reuen hierdoor niet goed in de hand kunnen houden.
Dan maar een andere route, dus nu lopen we samen heerlijk landelijk buitenom richting Voorschoten. Zo ook langs de kroondomeinen van onze oranje familie, het landgoed de Horsten met Villa Eickenhorst.
Naast de kroondomeinen gelegen liggen landelijke weilanden met schapen, koeien en paarden. Precies als we langs lopen worden we gezien door de kudde schapen.
Vreselijk nieuwschierig komen ze allemaal op één rij staan, vlak aan de kant, met scheve koppies kijkend naar ons samen. Jammer dat ik nu net geen fototoestel bij me heb. Angel vindt het maar wat interessant.
Als Angel wat enthousiast gaat zitten, dan schrikt er één schaap die pijlsnel weg rent, met jawel, spreekwoordelijk: als er één schaap over de dam is volgen er meer.....de hele kudde achter zich aan. Nog nooit een kudde zo hard zien rennen.
Angel vindt dat toch wel een beetje raar. Kan ik hier nu achteraan of moet ik blijven staan?
Als de kudde tot rust is gekomen blijkt de nieuwschierigheid groter dan de angst, want ze komen één voor één terug lopen om ons nog eens goed te bekijken. Heerlijk sta ik daar van zoiets simpels te genieten.


De volgende dag neem ik voor de zekerheid toch maar het toestel mee. Tja, ook schapen zijn gewoontedieren, Angel en ik zijn lang niet meer zo interessant als de dag ervoor, nu kijken ze alleen maar......



Zondag hebben we weer een wandeling met de ODH’s, hier heerlijk vlak bij in Scheveningen. Ben zo blij dat de loopsheid dan voorbij is en we mee kunnen!

Klik op de titel voor de foto’s

Clickerles, geweldig!

Denk je bij een traditionele hondencursus dat je regelmatig aan het wortelschieten bent, bij een clicker les komt het woord wortelschieten niet eens in je op!
Heb je eenvoudigweg geen tijd voor.
Je bent het volle uur voor 100% samen met je hond bezig!
Niet wachten tot je aan de beurt bent, in de rij naast elkaar en maar proberen je hond in bedwang te houden. Geen zenuwachtig gedoe of je het wel goed doet. En zeker geen ergernissen naar je eigen hond toe!
Nee, de Clickerles overtreft al mijn verwachtingen!

Heb ik me bij de 1ste les nog aan mijn linker onderarm bezeerd en werd ik bij de 2de les nog een keertje ter aarde geworpen, deze 3de les ging geweldig. We gaan met stip vooruit.
Angel heeft maar 1 poging gedaan uit te breken naar een andere hond op het veld, verder niet. Wat een aandacht en concentratie naar het baasje.
Zodra ze de ‘click’ hoort zie je een siddering door haar lijf gaan. Oren gespitst: “Doe ik het goed, waar is de beloning?”
Als ik achteruit loop met volle aandacht van Angel, dan volgt ze zo enthousiast en snel dat ze op m’n voeten staat en mee lift. Heel mooi om te zien.

Moe maar ook zeer voldaan keren we huiswaards. Met een dikke glimlach op m’n gezicht.

Clickeren bij KC Rijnland

Een "clicker" is een plastic hulsje waarin een reepje metaal zit. Wanneer je met je duim op dit "reepje" drukt, klinkt er een metalen "click", vandaar de naam Clicker!
Ik probeer aan Angel duidelijk te maken welk gedrag ik aan haar wil leren, door te "clicken" precies op het moment dat zij het voor mij gewenste gedrag vertoont.

Bij Tjop hebben we al geoefend met de clicker en daarbij hebben we als handleiding het boekje van Karen Pryor, ‘een hond en een dolfijn’ gebruikt.
En thuis oefenen zonder al te duidelijke instructies is het toch wel moeilijk, leer je je hond nu op het juiste moment het goede gedrag aan? De clicker verdwijnt even in de kast.

En nu is Kynologenvereiniging Rijnland gestart met een clicker cursus. Hoogst interessant!
Daar hebben Angel en ik wel oren naar.

De 1ste trainingsavond snellen Angel en ik zo enthousiast naar Leiden dat ik helemaal Angel haar riem vergeet. Pas als we op het terrein aankomen merk ik dat haar riem nog thuis ligt. Ik besluit eerst maar even te gaan kijken. Margreet, de cursusleidster wil me wel een riem lenen en tovert er eentje uit haar auto. Dus toch meteen mee trainen. Angel uit de auto gehaald en daar gaan we dan. Ik merk dat Angel nog steeds graag om zich heen kijkt naar alle andere honden die in de verte trainen. De vereiniging heeft een grote grasmat tot z’n beschikking, waarbij er op veel meer plaatsen een training gegeven wordt.
Ook de honden die mee doen aan het clickeren zijn interessant. Vooral Pippie, de Jack Russel waarmee Angel in een ver verleden de puppycursus mee heeft gedaan.
Angel is af en toe afgeleid en schiet dan dol enthousiast naar voren, waarbij ze mij bijna lanceert. Ik heb het handvat van de riem om mijn linkerarm en tjee, daar zit, als ik later thuis ben, een rode striem en al snel blijkt m’n onderarm behoorlijk opgezet te zijn. Een beetje beurs? Door de smalle leren riem staan de blaren bijna in m’n handen.
Ik moet het voor Angel dus nog leuker maken.

De 2de training heb ik een beter plan: De riem gaat met een buiktas vast om m’n middel. Zo moet ze meteen 50 kg omver trekken, gaat vast veel beter. We hebben lekker geoefend en ik snak naar een nieuwe uitdaging, met heel veel stukjes Rodi worst in m’n zak!
Het is heel erg koud en vriest dat het kraakt. We blijven lekker bezig en het gaat heel leuk.
Tot Angel toch weer eens in een onbewaakt moment weg schiet en mij zomaar ter aarde doet storten. Bovenop die harde bevroren grond. Voor de ‘kijkers’ moet het er wel komisch uit hebben gezien. Gelukkig valt het mee. Hond losgebroken door de kapotte buikriem, de muis van m’n linkerhand wat bezeerd en m’n linkerschouder een beetje beurs. Er het hele weekeind last van gehad. Ach... we leren gewoon verder. Mij krijg je niet klein.

Thuis oefenen we vrolijk verder, daar is weinig tot geen afleiding, gaat perfect. Kijk maar hoe Angel snel en geconcentreerd m'n linkerhand wil raken! Op naar komende vrijdag, wat staat ons dan weer te wachten.......

Als je op de titel 'clickt' dan komt het album met clickerfoto's in beeld.