De buren vertrekken

Zondagavond lijkt er ineens een einde te zijn gekomen aan de hittegolf.
Om 23.00 uur barst het onweer los en duurt maar voort. Regen, regen en nog eens regen, met bakken uit de hemel. Was ook wel heel hard nodig, want Noëlle vertelde mij dat het al meer dan 6 weken niet had geregend. Voor ’t eerst hebben we een plu nodig om het sanitair te bezoeken. De voortent blijft gelukkig droog, hij staat strak genoeg om ook geen waterzakken te krijgen gelukkig. Angel ligt daar tenslotte in haar cabrio.
Wat een natuurgeweld, donder en bliksem volgen elkaar op. Er komt geen einde aan.
Angel slaapt rustig verder ofdat er geen vuiltje aan de lucht is. Wat een makkie toch!
Om 1.30 uur houden Ton en ik het voor gezien en duiken we ook ons bedje in. Om 4 uur ’s nachts hoor ik eindelijk dat het geweld wat afzakt. Eén onweersbui... volgens mij waren het een heel aantal buien achterelkaar. Wat een hemelstorm was dit!

Vanmorgen is het droog als we opstaan, maar tijdens het ontbijt begint het opnieuw te regenen. Tjee, ofdat het gisteren nog niet genoeg geregend had.
Ton is toch op de fiets naar het dorp vertrokken en is niet eens heel erg nat als hij gewapend met vers brood weer terug komt.
Voor de buren zit het er weer op. Ze vertrekken morgenvroeg maar pakken vandaag de tent al in. Gelukkig kunnen ze daar de hele dag over doen, want een natte tent inpakken is niet fijn. Vannacht slapen ze in het kasteel om dan dinsdag zonder enig oponthoud weer huiswaards te keren.Wat een slim idee!
Zo vertrek je wel lekker ontspannen!

De buurkindertjes zijn helemaal vol van het kasteel en raken er niet over uitgepraat. “Of de buurvrouw ook even mee komt de kamers bekijken”. Nou vooruit dan maar.
Het appartement is werkelijk fantastisch. Grote kamer met open keuken en een ruim zit/eet gedeelte. Twee aparte slaapkamers, waarvan de ouderslaapkamer in het torentje, helemaal rond. Werkelijk een beetje onwerkelijk. Echt geweldig!

Klik op de titel voor de rest van de foto's

Château de Chigy

Château de Chigy is een kastelen camping. Het Château is werkelijk prachtig om te zien. Echt imponerend! En de omgeving is geweldig om te zien. Wat een uitgestrektheid!

Het Château ligt boven, beneden in het dal ligt het plaatsje Luzy. Met een werkelijk prachtig glooiend landschap er om heen. Het lijkt inderdaad "the sound of music" wel.
Ton fietst elke dag met z’n racefiets in ongeveer 10 minuten naar beneden om daar heerlijk meergranenbrood te halen. Op de terugweg, de berg is ongeveer 3 km lang, doet hij er bijna 30 minuten over, zo steil omhoog gaat hij dan!

Het Château heeft 2 etages, de begane grond en de eerste verdieping zijn voor eigen gebruik. Bij aankomst boek je daar ook in bij de receptie. De 2de verdieping heeft een aantal apartementen die verhuurd worden. De torenkamer heb ik met eigen ogen aanschouwd, wauw, wat is dat een ontzettend gaaf appartement met 2 slaapkamers, een open keuken, een redelijk zit en eetgedeelte, aparte badkamer met toilet en waarvan de ouderslaapkamer in de toren staat. Het lijkt wel een bruidssuite uit de tijd van “Braveheart”.

Aan de zijkanten van het Château liggen de stallen. Bij binnenkomst wordt de linkerkant ook gebruikt als receptie om uit te boeken, er is een klein simpel winkeltje, de kinderclub wordt er gehouden en er is een prachtige bar met eetgelegenheid. Daar kan ook eten afgehaald worden.
De dochter van eigenaresse Noëlle heet Sabrina en heeft het beheer van de bar. Bij haar regel ik steeds het gebruik van de telefoon. Heel makkelijk om daar af en toe s’avonds even via de vaste lijn de kinderen thuis te bellen. Mijn mobiel heeft soms wat problemen met het bereik, het dorp beschikt namelijk nog niet over een zendmast. Sabrina spreekt alleen Frans en wat Engels. Maar Noëlle komt uit Nederland en voor de mensen die moeite hebben met de Franse taal is dat heel praktisch.

Voor nog meer imponerende foto's even op de titel klikken.

Het grote meer

In het grote meer zwemmen karpers, meervallen en nog veel meer vissen. Er wordt stevig gevist. Hoe komt het toch dat het bijna altijd mannen (of jongens zijn?). Hebben vrouwen dit niet geleerd? Nou ja, IK lees liever een goed boek!
De kant van het grote meer is op de meeste plaatsen redelijk slijl en je kan hier niet zomaar het water in. Angel heeft daar ook totaal geen behoefte aan.
Op sommige plekken loopt het wat af waardoor ze net even wat kan drinken.


Het grote meer wordt twee wekelijks gecontroleerd of het veilig is om te zwemmen, maar tussen karpers en meervallen zwemmen? Angel begint er in elk geval niet aan.

Onlangs nog is er een meerval gevangen. Men dacht eerst dat de haak gewoon vast zat maar nee hoor. Is een half uur bezig geweest de vis op de kant te krijgen. Het visje was ruim 1.60 meter, tjee, zo lang ben ik ook! En wat het gewicht was blijft gissen, want de weegschaal ging niet verder dan 25 kg.
Toch wel heel leuk als je zo een kanjer aan de haak hebt geslagen.

Het gezin uit Wassenaar met het hondje Boris is speciaal nog een weekje teruggekomen naar deze camping voor het vissen. Stonden eerst op een andere camping met veel kleinere plaatsen, maar de jongens wilden zo graag hier naar toe. Dat zijn echte vissers en staan daar ook heel vroeg voor op. Grote meelballen worden er gemaakt en ik heb nog nooit zoveel lege blikken mais gezien. Die eet is ’s avonds wel eens bij een lekkere mediterane salade, maar nee hoor, volgens de jongens is het visvoer.
Als ze in het grote meer gaan vissen en Ton en ik ’s middags even een kijkje nemen, dan hebben ze al meer dan 30 karpers gevangen. Foto’s ervan maken en weer keurig terug het meer in. Zoals een echte sport visser!

Angel komt bij het grote meer Rover tegen. Ondanks de hitte razen ze even uit. Volgens mij mist Angel dit toch wel, ze vindt het echt heerlijk dat ze weer eens even lekker kan rennen en dollen met een andere hond.

Klik op de titel voor de rest van de foto's.

Rond de camping & naar ’t groene meer

Angel pakt hier de bal. Als hij te ver weg ligt, dan kijkt ze er wat zenuwachtig naar, maar gaat zeker niet dieper het water in.

Haar voeten moeten dus de grond blijven voelen, want anders wordt het 'eng'? Kan ik zwemmen? Nog nooit van gehoord. Niet geleerd ook!
Dus ik mag dan dat meer in om uiteindelijk die bal op te halen. Gelukkig is het niet diep!

Via het bos loop ik ’s middags met Angel regelmatig even langs ’t groene meer. Een stok niet ver in het meer doet haar besluiten deze toch maar te pakken. Kunnen we dit uitbouwen naar iets dieper het meer in? Hoewel......dieper? Dit meer gaat maar net tot boven je knieen.
Even met de voeten in het water af koelen gaat dus precies.
Gelukkig neemt Angel niet meer de kuierlatten en is het vertrouwen terug. Ik laat haar dan ook maar haar gang gaan en forseer verder niets. Alleen maar een beetje pootje baden is ook goed. Als ik een stok (voor haar) te ver gooi dan blijft ze wel kijken maar gaat ze zeker niet dieper het water in. Jammer van die stok, zie je haar denken. Heel simpel en veilig de grond blijven voelen.
Het kleine meer is behoorlijk groen. Er zwemmen ontzettend veel kleine visjes en als je er een stukje brood in gooit dat lijken het wel piranya’s. Ook Angel haar staart moet het soms toch even ontgelden als ze lang in het water blijft staan.
En de hittegolf duurt maar voort!

Ik heb ook wel 'last' van deze hitte hoor: Met regelmaat loop ik even naar het zwembad voor een paar baantjes afkoeling. Meestal blijft Angel dan gewoon even bij de caravan, soms gaat ze mee. Want om haar nu steeds aan het hek van het zwembad vast te zetten, half in de zon, of aan een boompje aan de rand van dat bos daar, waarbij sommige mensen dan ineens besluiten om te moeten lopen......Nee, handiger toch om gewoon even de caravan te bewaken, wat dan ook geen enkel probleem is.

Klik op de titel voor nog meer foto's.

Wat een grote plaats toch!

Wat hebben we toch een joekel van een plaats.
Een camping als deze hebben we nog nooit eerder gehad. De laatste jaren hebben we op verzoek van de kinderen aan de kust gekampeerd en daar zijn de plaatsen in vergelijking toch wel super klein. Ook andere kampeerders hoor je er over: vanuit Italië of Spanje komende is het hier toch wel riant. In Spanje en Italië sta je op sommige campings haring aan haring.
Hier dus niet. Het lijkt wel een natuurcamping.
Onze plaats meet wel 200 m2 en als je de afstand loopt van onze plek naar het sanitair is dat toch wel een heel eind, uiteindelijk zitten daar in totaal maar 4 plaatsen tussen.
Heerlijk zoveel vrijheid. Op deze manier heb je totaal geen last van ‘buren’ en zit je lekker vrij.
Angel gedijt hier prima en ligt eigenlijk altijd wel los. Alleen ’s nachts gaat de riem vast aan de open bench. En elke morgen als ik op sta dan ligt mevrouw nog heerlijk te pitten in haar cabrio.
Ook het loopje naar het sanitair gaat meestal wel zonder riem.
En heel soms, als Ton of ik alleen naar ’t sanitair lopen, dan volgt mevrouw ons stiekem op eigen initiatief. Ben je klaar en wil je terug lopen, dan zie je ineens dat je eigen hond daar keurig op je staat te wachten. Zonder ook maar iemand lastig te vallen! Wat een wereldhond!
Deze camping is zeker voor herhaling vatbaar!


Langs het pad naar ’t sanitair zijn 4 plekken. Heel toevallig worden daar naast elkaar 2 plekken bezet met honden. De ene plek is bezet door (hoe is het mogelijk! We kennen elkaar van het aquajoggen) een gezin uit Wassenaar, die hier speciaal naar toe komen om te vissen. De andere plek wordt gelukkig maar 2 dagen bezet gehouden door een stel met een Drentse Patrijs. Deze jong volwassen hond hebben ze pas 2 maanden, durven ze niet los te laten en van de hondentaal hebben ze nog geen kaas gegeten.De hond ligt daar aan een hele lange riem en iedereen die over het pad naar boven wil lopen wordt bijna ‘aangevallen’. Ach... aanvallen is een groot woord, maar ja, de riem is zo lang dat je eigenlijk niet fatsoenlijk over het pad kan lopen. Angel vindt het wel spannend, vooral omdat die Drent naar iedereen die langs loopt behoorlijk blaft. En dat steekt aan want dan gaat Boris, de kruising tussen een Yorkshire Terriër en Maltezer Leeuw, ook mee doen. ’s Avonds en voor de nachtrust niet echt handig. Angel en ik lopen daar dus na 1 keer maar even niet meer langs. Over een middenpad of door het bos gaat ook prima en niet de kat op ’t spek binden.
De alllereerste keer dat Angel Boris ontmoet gaat in eerste instantie prima. Boris is lastig en aanvallend met de riem om. Z’n baasje waarschuwt daarvoor. Dus bij het begroeten zijn ze samen los. Angel loopt eigenlijk altijd los. Samen snuffelen, ruiken, om elkaar heen draaien, geen enkel probleem. Tot dat ik samen met Angel terug loop naar onze plaats beneden aan de rand van het bos en Boris ons achterna wil gaan. Z’n baasje is bang dat Boris weg loopt en lijnt hem voor de zekerheid aan. Terwijl wij daar nog staan valt Boris, net aan aangelijnt, ontzettend grauwend uit naar Angel, die.... dit niet op haar kop laat zitten en een tegenaanval inzet. Zwart bovenop wit, veel kabaal en Angel natuurlijk heel veel groter...... ik schrik me rot. Honden uit elkaar, Angel aangesproken en meteen terug naar de plek gelopen. Heel vervelend want later blijkt dat Boris door deze aanval/uitval wel een wondje op z’n rug heeft. Boris heeft daarna diep ontzag voor ons: als hij ons ziet aankomen dan duikt hij weg. Anderen die langs lopen worden nog wel eens aangeblaft. Toch heel vervelend dat dit gebeurd is en heel jammer dat ik het niet zag aankomen.

Gelukkig dus maar dat we van die hele grote staplaatsen hebben. Ligt niemand elkaar in het vaarwater.

Voor nog meer foto's even op de titel klikken.

Door het bos en rond het meer

Wat een prachtig vergezicht. Als je aan de rand van het meer de tent of caravan hebt staan dan kijk je dagelijks naar dit prachtige uitzicht!

Achter onze riante plaats loopt een bospad grillig en wild vol met bramenstruiken. Daarvandaan kan je het bos door lopen, waarbij je op verschillende paden uit komt. Angel en ik verkennen daar de route en vinden een aantal paden door het bos. De ene leidt naar de cottages achter de camping, de andere leidt naar het meer met z’n wijdse gedeelte van de camping en naar het sanitair en het zwembad.
Dagelijks lopen Angel en ik wel een paar keer een rondje sanitair. Als het erg warm is dan zoemen en gonsen de vliegen je om de oren. Ton gaat dus niet altijd mee: hij heeft lekker bloed zal ik maar zeggen.

Als de buurkindjes horen dat ik weer eens via het bos naar het zwembad en sanitair wil lopen dan gaan ze heel graag mee. Rubi doet snel haar sandalen aan, want op blote voeten is het geen doen. Sommige stukken pad zijn nogal overwoekerd en daar til ik haar dan maar even overheen.

Fototoestel bij de hand en zo maak ik een aantal foto’s van onze zwarte mormel met 2 schattige kinderen.

En ’s avonds lopen we gedrieen weer onze ronde langs de meren.

Klik op de titel voor het openen van 't album.

Met de buurkindjes

De buurkindertjes zijn helemaal weg van Angel.
Ze willen maar wat graag met haar spelen, ballen gooien en gewoon mee wandelen.
Quentin is soms nog wat voorzichtig: je weet tenslotte maar nooit wat die grote zwarte hond gaat doen. Maar Rubi heeft een aangeboren ‘feeling’ met Angel. Ze pakt gewoon de bal onder Angel vandaan en gooit hem snel weg.


Samen zijn ze zeker wel een foto waard!

Klik op de titel voor nog meer mooie foto's.

Rondje meer

’s Avonds rond 21 uur, als het eten gezakt is en de zon ook z’n felheid heeft verloren, gaan wij ons rondje meren lopen. Angel loopt parmantig mee, alleen maar oog voor de ballenmepper met bal.


Langs het meer weet Angel inmiddels precies waar de kant wat laag is, zodat ze wat kan drinken. Even opletten dat de bal niet het water in rolt!

De velden van deze camping zitten vol met sprinkhanen, in alle maten, kleuren en soorten. Als Angel achter de bal aan rent dan vangt ze niet alleen de bal maar ook een hele zwik sprinkhanen. Je ziet haar spugen en proesten voordat ze weer met de bal terugrent.
Ik merk dat er zelfs geplette sprinkhanen in m’n schoenen zitten. Jakkes.....nou ja, ik heb er eigenlijk helemaal niets van gevoeld.
Nog net voordat de schemering de overhand krijgt meppen we voor Angel dan haar bal ‘kilometers’ ver weg over de velden. Als je Angel hoort rennen, dan is het net of er een kudde paarden voorbij galopeert.

Klik op de titel voor een paar mooie foto's van de grasvelden.

Ubi, la Chienne de Saint-Hubert

Ubi, la Chienne de Saint-Hubert “de bloedhond van Château de Chigy” of gewoon de radio 2 hond? Dit ras is door monikken van het klooster van Saint-Hubert in België gefokt en veredeld. De Noormannen brachten het dier naar Engeland. Ze zijn zachtmoedig, stil, verlegen en vriendelijk.


Ubi loopt af en toe een rondje over haar camping. Misschien om te controleren of alles nog naar wens is? Het rondje wat normaliter de eigenaar doet? Ze is ‘goed opgeleid’ en maakt overal wel even een ‘praatje’. Het is een hele grote hond en sommige kinderen (ook volwassenen) vinden haar eng of vies, want soms kwijlt ze wat. Maar het is een vreselijke hobbezak, goedzak of hoe je het ook noemt, waar geen greintje kwaad in zit.
Wel heel toevallig dat ze altijd langs komt als Angel haar eten weer eens heeft laten staan.
(Goede neus Ubi!)
Angel wil wel met deze grote radio 2 hond spelen en Ubi heeft er ook wel heel eventjes oren naar. Om dan, in deze bloedhitte, toch maar weer haar rondje camping verder te hobbelen.
En Angel? Zij vindt het prima en kijkt Ubi met alerte kop en opstaande oren na tot ze uit het zicht verdwijnt.

Klik voor meer foto's op de titel.

Wij genieten volop!

Wij genieten volop en zijn meteen al aardig gewend hier op de camping. De plaats naast ons aan de andere kant van de bosrand is nog vrij en raakt ook bezet. We krijgen nieuwe buren.
Een stel uit Nijmegen met 2 kinderen in de leeftijd van bijna 4 en bijna 6 jaar.
Prachtige mooie kindertjes. Het meisje Ruby is helemaal gek van Angel. Beide kinderen komen steeds vragen of ze ‘het hondje’ even mogen aaien of “mogen we even met het hondje spelen?”
Angel vindt alles prima ofdat ze is opgegroeid met kleine kinderen. Niets is minder waar, maar ach. Ze gedraagt zich keurig, is rustig en heeft het vast gewoon erg warm!

De dagen gaan langzaamaan voorbij. Ik lees ontzettend veel en heb soms in 1 dag een boek uit. Ton gaat elke dag met z’n racefiets vers brood halen in het dorp. De heenweg, bergje af (ruim 3,5 km) gaat in 10 minuten. De terugweg, bergje op, duurt ongeveer een half uur. Goed voor z’n ‘zwembandje!’ Mijn fiets staat ongebruikt aan de kant. Het is te stijl en om dan ook nog Angel in haar Cabrio mee te sjouwen, nee, dat gaan we niet doen.

Ik maak het mezelf gemakkelijk door niet in de Caravan te koken. We gebruiken de tefalbakplaat om te bakken en de (door Ton ingebouwde) magnetron om af en toe te koken. Gaat prima. Wijntje erbij, lekkere salades maken, stukje brood en/of Franse kaas en onze maaltijd kan niet meer stuk. Daarna haalt Ton warm water om na de maaltijd af te ronden met de afwas. Tijdens de maaltijd ligt Angel heerlijk in haar Cabrio te pitten.
Als ik naar het sanitair loop, dan Angel graag mee. Door het bos of gewoon over de camping, het maakt haar niet uit.
En als het ’s avonds wat afkoelt, dan lopen we over de velden langs de meren met Angel en de ballenmepper.

Klik op de titel voor nog meer foto's.

Le premier jour

Angel heeft de 1ste nacht prima doorstaan. Veilig en wel in haar open bench. (haar Cabrio doet dus goed dienst). Als ik ’s morgens vroeg wakker word, dan kijk ik stiekem even uit ’t Caravanraam en zie ik Angel lekker ontspannen met kop uit haar bench liggen slapen.We staan aan de rand van het bos en kunnen heerlijk van de schaduw profiteren. Dat mag ook wel want het is echt bloedheet.
Het enige wat lastig is is de hoeveelheid ongedierte, waaronder vooral muggen, spinnen, bijen, wespen en allerlei soorten vliegen en torren.
Aan de bosrand, schuin achter onze plek, loopt een bospad behoorlijk begroeit en verwilderd met bramenstruiken. Als Angel en ik daar samen lopen worden we belaagd door het ongedierte. Ik heb eens een sience-fiction boek gelezen over een zwerm ‘nanopictels’ en moet daar dus steeds aan denken als het op sommige plaatsen gonst van hele zwermen vliegen. Bij Angel sla ik geregeld een aantal kleine ‘plak’ vliegjes bij haar ooghoeken weg.
Ze krijgt al biergist tegen de teken, heeft een speciale tekenband en we zijn begonnen met Apis en Ledum D6. En nu maar hopen dat ze niets overhoud van al dit ongedierte.


De Caravan staat prima en we besluiten alleen de voortentluifel op te zetten. Dus alle wanden blijven open.
Als s’middags Ton op de fiets het dorp gaat verkennen dan gaan Angel en ik op pad naar de meren. Er zijn 3 meren, van klein naar groot. De 1ste is een heel erg groen kniediep meer. De andere 2 zijn veel groter. Bij de grootste wordt om de 2 weken het water gecontroleerd op bacteriegoei. Daar zwemmen baarzen, snoeken en zelfs een meerval. Er wordt in alledrie de meren flink gevist.
Angel vindt het helemaal niets en vertrouwt, sinds ik haar aan haar halsband het Valkenburgse meer in heb getrokkken, mij niet echt. En dan ineens neemt mevrouw, in deze bloedhitte, de kuierlatten. Ik ga niet zo snel en loop haar her en der te zoeken. Waar zit ze toch?
Ook erg.......denk ik nog, zijn we net aan en is mevrouw verdwenen. Hond zoek, hoe is het mogelijk.
Al zwoegend loop ik terug naar de Caravan te puffen. Om daar........... Angel onder de voortentluifel aan te treffen. Ton is inmiddels ook terug van z’n rondje dorp en was compleet verrrast dat hij daar alleen Angel aan trof. Wat een hond! Veilig en wel de 1ste dag al meteen terugweg naar het huis op wielen gevonden.

Klik op de titel voor nog wat foto's van onze prachtige riante plaats.

Arrivé au Camping

Wat is het heet! Allemachtig, heel Europa zit in een heuse hittegolf en wij zijn onderweg.
Gelukkig hebben we aico in de auto, hoewel.... bij al die vreselijk grote bergen moet hij toch soms even uit, de auto heeft dan nl wat moeite met het trekken van de Caravan bergje op. En ik heb het dan wel over 7% of 15% hellingen.
Wat een prachtig uitzicht overal. Het lijkt de Sound of Music wel.

We zijn om 10.30 uur vertrokken en hoewel de afstand ietsje kleiner is dan het eerste stuk naar mijn zus, doen we er toch wel langer over. Ook nemen we een langere pauze en zeker het laatste uur schiet niet echt op. Geen autoroute meer en heel veel hellingen.... haarspeldbochten...
Angel heeft het warm en wij ook.

Bij aankomst rond 17 uur ga ik inchekken en wacht Ton met Angel voor het kasteel in de schaduw want er lopen honden los en Angel zit in haar laatste loopsheid.
Gelukkig zijn het dames. Een heuse Bloedhond (op z’n Frans: Chien de Saint-Hubert) komt ons tegemoet. Ook loopt er een Yorkshire Terriër en een Shar-Pei.

We krijgen een prachtige riante plaats aan de rand van het grote bos.
Wat een kanjers van plaatsen hier, zo groot hebben we ze nog nooit gehad.
De Caravan wordt waterpas gezet, een heuze klus wat ook hier is het niet echt vlak.
Morgen zien we wel verder: Eerst kijken of de Caravan wel goed staat en daara pas gaat ook de voortent er op.
Angel moet haar 1ste nacht dus buiten, in haar Cabrio vóór de Caravan, doorbrengen.

Klik op de titel voor de 1ste foto's van onze riante plek aan de rand van het bos.

Op weg naar La Douce France

Omdat Bernard zondag jarig is en speciaal heeft gevraagd of we toch zaterdag al willen komen om z’n verjaardag met de familie te vieren, besluiten we de zaterdag dus toch maar te vertrekken.
Met Caravan wil ik nog wel eens te hard rijden, maar helaas, iets harder dan 100 is toch de limiet.
Om 16 uur is alles ingepakt en vertrekken we, Mimi hier achterlatend. Vreemd hoor.
Voor het eerst zonder kinderen camperen is wel wat onwennig en zelfs met inpakken is dat al te merken. Ineens blijft er ruimte over: Neem ik daardoor dan toch weer te veel mee?

Angel helemaal blij en opgewonden valt achter in de auto al snel in slaap. Ze heeft de gehele achterbak voor zichzelf alleen. De hele reis ligt ze te slapen of te doezelen, alleen bij de Péage komt ze even overeind.
Als we een plasstop houden mag Ton het laatste stukje rijden. Angel is gelukkig niet meer zo lastig met plassen op vreemde plaatsen en plast direct op commando.
Zonder Caravan rijden we deze afstand naar La Croix st Ouen in ongeveer 4 uur, met Caravan gaan we van bijna 6 uur uit. Maar de weergoden en de verkeersgoden zijn ons welgezind: geen files en om 21.15 zijn we aan. Ik heb zeker weer eens laaggevlogen!?

Bernard maakt de BBQ paraat! Heerlijk met de hele familie aan de BBQ! Wat is het warm! Angel vindt haar draai wel, hoewel ze het moeilijk heeft met al die katten in huis. Ook met kleine Morphee kan ze het niet altijd meer zo heel goed vinden. Angel is voor Morphee veel te wild en onbesuisd en probeert steeds een stukje hoger die ‘hondenladder’ te beklimmen. Morphee, veel ouder en dominant vindt dat geen goed idee.
Zondagmiddag eten we langdurig (op z’n Frans natuurlijk) met familie en vrienden heerlijk buiten op het bordes.We blijven hier gezellig een paar dagen om de top drukte op de wegen te mijden en vertrekken pas dinsdag 11 juli door naar camping Château de Chigy in de Morvan-Bourgonje.

Zomer vakantie in La Douce France

Zo zullen Angel en ik vast vaak te zien zijn in La Douce France.

Onze vakantie gaat bijna starten en de voorbereidingen zijn al begonnen.
Ton heeft een vast bed in de Caravan gemaakt en ook de magnetron is nu ingebouwd. Nog wat kleding, beddengoed, wat voedsel waarvan ik weet dat ik het mag hebben en niet in Frankrijk kan krijgen en natuurlijk niet te vergeten de spullen voor Angel. Want onze dame gaat voor het eerst mee. Een hond mee op vakantie? Hoe heb ik Ton zo gek kunnen krijgen?

We zitten nu midden in haar loopse periode, dat wordt uitkijken geblazen. Elke hond die er aan komt wordt gretig bekeken en luisteren is er even niet bij. Ik zie het al voor me, zo een vieze Franse Bastaard achter haar aan, dat moeten we niet hebben!

Zaterdag of zondag vertrekken we eerst naar mijn familie in La Croix St Ouen om daar de verjaardagen van mijn zus en zwager te vieren. Dinsdag reizen we verder naar onze bestemming op de Camping Chateau de Chigy in Tazilly. Daar verblijven we een klein maandje om pas op 6 augustus weer huiswaards te keren.

En de kinderen? Marylise en Christophe blijven gewoon thuis of in de buurt. Om te werken, de poezen niet alleen achter te laten en Marylise wil een weekje vakantie te houden op de Kaag: de Kaagweek komt eraan. En Christophe wil met z'n vriendin Else proberen nog een last minute te boeken. Ook het strand is altijd wel in trek. En natuurlijk zullen zij ons schip niet laten zinken.

Klik op de titel voor meer informatie over onze plaats van bestemming deze vakantie!

Gedrieen naar ’t Meer

Het is hoogzomer en de zon brandt. Ik mis nu toch wel heel erg het park De Paauw, daar loop je zo lekker koel onder het dikke bladerdak. Enfin, dat gaan we dus niet doen met onze loopse Angel, helaas nog even geduld.

Samen met Mimi besluiten we naar ’t Meer te fietsen voor wat afkoeling.
Tas gepakt en Angel in de Cabrio geladen. Die heeft er geen enkel probleem mee, sterkter nog, ze weet nu al dat als de Cabrio aan de fiets vast gezet wordt, we weer iets leuks gaan doen. De Cabrio staat normaal in de garage, daar ligt een tennisbal in en die heeft Angel er al regelmatig uitgejat. Dan klimt ze toch stiekem in haar eendje die kar in.

Bij het Meer zoeken we een plekje aan de zijkant, op het grote middenveld zijn de honden nl verboden. Langs de rand wordt er gelukkig niet moeilijk over gedaan. Eerst even, met poepzakje bewapend, Angel haar behoeften laten doen. Wil ze eigenlijk toch helemaal niet mee komen! “Hè, da’s raar, moet ik mee lopen en blijft het kind daar gewoon achter op de deken?” Als een echte herder draaft Angel maar heen en weer. Steeds weer even terug om te controleren of Mimi daar nog zit.
Sinds de loopsheid, waardoor we even niet meer in De Paauw wandelen, is Angel haar stofwisseling volledig van slag. Normaliter wordt de grote boodschap steevast tussen de middag ergens onder het bladerdak van De Paauw verstopt. En ver in de namiddag zoekt ze meestal opnieuw een mooi plekje uit.Twee maal eten is meestal twee maal een grote boodschap nietwaar? Maar nu dus even niet.
Sjokkend loopt Angel als een verslagen hond achter me aan. Waar kan ik in hemelsnaam die grote boodschap nu deponeren? Nou dan hoef ik toch gewoon even niet.....Wat wel opvalt is dat er gewoonlijk maar één plas gedaan wordt en dat Angel nu toch wel de nodige plekjes besproeit. Sporen achterlaten? Ineens heb ik een andere Angel.

In het Meer tracht ik Angel mee te lokken dieper het water in. Nu heb ik eindelijk de mogelijkheid samen met haar te zwemmen en wie weet, heeft ze meteen door hoe het moet. Maar nee hoor. Als ik Angel vastpak aan haar halsband en haar verder mee trek naar een dieper gedeelte dan vindt ze dat niet leuk. Als een klein bang kind spartelt ze los en weet niet hoe snel ze weer aan de kant moet komen. Om voorlopig aan de kant te blijven en mij eventjes helemaal niet te vertrouwen.
Naast ons zit een Rottweiler, waar Angel heel leuk mee speelt. Hij taalt totaal niet naar haar.
En dan komt er later in de middag een stel met een Welsch Corgi, ook een reu. Hij krijgt Angel in het oog en je ziet hem reageren: Neus omhoog en recht op Angel af. Prompt steekt hij z’n neus onder haar staart die daarop meteen slagzij maakt. Kaarsrecht en stram blijft Angel staan, met staart kompleet opzij gedraaid in afwachting....... Snel schiet ik op Angel af om haar aan te lijnen. Tjee, pas 7 dagen loops en dan al bereidwillig?

Terug naar huis fietsend maakt Mimi een paar mooie foto’s van ons samen, ik voorop en Angel in haar Cabrio. Mimi heeft heerlijk half slapend liggen zonnen aan het meer en roept heel enthousiast achter me: “Nou Moedertje, dat moeten we vaker doen, is zeker voor herhaling vatbaar”!

De foto's 'bloggen' (plakken) lukt weer eens niet zoals ik wil, moet misschien toch eens over naar een andere web-log?!
Klik op de titel voor het openen van nog meer waterpret en fietsfoto's.